Nowy numer 39 (1/2018)
Najnowszy film
Społeczeństwo
Według encyklopedycznej definicji kibic to "osoba zainteresowana konkretną dyscypliną sportu i wyrażająca to m.in. poprzez uczestnictwo w charakterze widza w turniejach, zawodach, treningach i innych występach sportowych. Kibice często wspierają konkretny sportowy klub, drużynę lub sportowca, śledząc postępy kariery, wyniki zawodów, zmiany osobowe w składach drużyn itp., i wyrażając swoje wsparcie obecnością na meczach i zawodach, dopingiem, radością ze zwycięstw i zdobytych punktów. Kibice często wykazują się dobrą znajomością historii danego zespołu lub historii kariery sportowca, składu osobowego zespołu itp.". Na pierwszy rzut oka kibic nie ma zbyt wiele wspólnego z polityką,natomiast doskonale wiemy, że szara codzienność życia często na swój sposób weryfikuje encyklopedyczne pojęcia i nie inaczej jest także z kibicami na naszym polskim podwórku.
Kościół od wieków stoi na straży tak fundamentalnej wartości, jaką jest życie. Piąte przykazanie nie bez powodu mówi „Nie zabijaj”, albowiem co można powiedzieć o człowieku, który otrzymując dar życia, jednocześnie skąpi tego daru drugiemu człowiekowi? Żyjemy w świecie, który prowadzi coraz ostrzejszy dyskurs nad zasadnością wprowadzenia tzw. „prawa" do dokonywania aborcji. Jak wygląda zatem wymiar obrony życia w Kościele katolickim, który każdego dnia walczy, aby ludzie dokonujący nieraz trudnych wyborów, w świadomości ich konsekwencji nie zatracali własnego człowieczeństwa?
Na pytanie, co dla obrony życia robi dziś Kościół katolicki w Polsce, odpowie nam ks. Tomasz Kancelarczyk, prezes Fundacji Małych Stópek, wspierającej kobiety, które udało się odwieść od dokonania aborcji.
Jaki model szkolnictwa jest szansą dla młodego człowieka?
Napisał Wojciech Chudzik
Generalną miarą osiągnięcia sukcesu zawodowego przez młodego człowieka w jego dorosłym życiu jest zdobycie odpowiedniego wykształcenia. W Polsce, tak jak w większości dzisiejszych państw istnieje publiczny i prywatny system oświaty. W publicznej dyskusji nt. polskiej oświaty spotykamy się dość często z problemem przewagi skuteczności jednego lub drugiego. Jednak typowy mieszkaniec Polski zapytany o wybór któregoś systemu niemal zawsze odpowie, że państwowy jest korzystniejszy, bo darmowy, a na prywatny go po prostu nie stać.
Dwa orły, jedno serce...
Napisał dr Krzysztof Tenerowicz - redaktor naczelny
Od zarania dziejów zmianie barw narodowych przez sportowców towarzyszyły olbrzymie, często niezdrowe emocje. Co oczywiste, tym większe, im większy był format samego sportowca. Apogeum osiągały one zazwyczaj w momencie, gdy białego orła w złotej koronie zastępował jego czarny kuzyn symbolizujący naszego zachodniego sąsiada.
Francis Fukuyama na kartach swego czasu głośnej obwieścił teorię mówiącą o rychłym zakończeniu globalnej rywalizacji między państwami i powszechnym panowaniu liberalnej demokracji. Nowy ład ogólnooświatowy miał być owocem procesów związanych z upadkiem komunizmu w krajach oddzielonych od Zachodu żelazną kurtyną i ich transformacja ustrojową w kierunku kapitalizmu i liberalnej demokracji. Przez wielu polityków, naukowców całymi latami komentowana i przedstawiana jako genialny manifest godny XXI wieku książka Fukuyamy „Koniec historii” ostatecznie w obliczu nowych problemów po upadku systemów komunistycznych, których tragiczną cezurą stał się zamach na World Trade Center, stała się niewiele wartą opowiastką futurologiczną.
Zazwyczaj przeciętnemu człowiekowi ekologia może kojarzyć się z człowiekiem, który obsesyjnie walczy o dobro Matki Ziemi, przykuwa się do drzew, stopuje społecznie użyteczne inwestycje, wiesza banery na elektrowniach atomowych czy oblewa farbą foki, aby unikać ich zabijania. Ale czy tylko tak radykalnie musi kojarzyć się ekologia?
W polskiej historii Kościół katolicki zawsze pełnił niezwykle istotną rolę. Wprowadził nas w świat wysokiej kultury i nauki, pomagał przetrwać trudne chwilę zaborów i komunistycznej opresji. Przede wszystkim jednak dawał świadectwo tego, co dobre i złe, wartościowe i bezwartościowe. Pozostaje jednak pytanie, jaką rolę współcześnie powinien odgrywać polski Kościół, jaką role społeczną powinien przyjąć?
Sport jako płaszczyzna kryzysów w XX wieku
Napisane przez Wojciech MicygałaOd początku swojego istnienia sport jako zjawisko społeczne wielokrotnie przenikał się z polityką. Starożytny zwyczaj zawieszania działań wojennych na czas Igrzysk Olimpijskich, czyli instytucja ekecheiriji (pokoju bożego), jest ideałem, który trudno sobie wyobrazić dzisiaj. Czy jest możliwe, aby to sport pokonał spory i waśnie, odsuwając je na dalszy plan? Przykłady Igrzysk Nowożytnych, a konkretniej tych z numerami VI – w 1916, XII – w 1940 i XII – w 1944, świadczą o tym, że w XX wieku zmagania olimpijskie ustępują tym na polach bitew. Minione stulecie obfitowało również w przypadki, które były zaprzeczeniem szlachetnej idei współzawodnictwa, której założenia najcelniej ujął chyba baron Pierre de Coubertin: „Wznoszę kielich na cześć idei olimpijskiej, która przecięła zamglone wieki jak wszechpotężny promień słońca i wróciła, żeby oświetlić próg XX wieku blaskiem nowej nadziei”.