Dystrybucjonizm to ukształtowana w znacznej mierze na przełomie XIX i XX wieku doktryna społeczno-ekonomiczna. Obecnie jest ona znana właściwie jedynie wśród ekonomistów bądź historyków zajmujących się historią gospodarczą. Przeciętny człowiek, słysząc pierwszy raz w życiu pojęcie „dystrybucjonizm”, odbierze je negatywnie. Jako mieszkaniec kraju, który przez kilkadziesiąt lat był trawiony gospodarką rozdzielczo-planowaną, skojarzy te słowo z odgórnie wydawanymi przez państwo przepisami dotyczącymi dystrybuowania własności – i to takimi, które chciałaby tę własność w znaczący sposób ograniczyć. Nic bardziej mylnego. Otóż najważniejszym celem dystrybucjonizmu – mimo swej mylącej jak na dzisiejsze czasy nazwy – jest dystrybucja, czyli jak najszersze szerzenie własności prywatnej wśród społeczeństwa. Artykuł ten ma na celu przybliżyć przeciętnemu czytelnikowi główne założenia tej doktryny i historyczno-społeczne podłoże jej powstania.

Kościół od wieków stoi na straży tak fundamentalnej wartości, jaką jest życie. Piąte przykazanie nie bez powodu mówi „Nie zabijaj”, albowiem co można powiedzieć o człowieku, który otrzymując dar życia, jednocześnie skąpi tego daru drugiemu człowiekowi? Żyjemy w świecie, który prowadzi coraz ostrzejszy dyskurs nad zasadnością wprowadzenia tzw. „prawa" do dokonywania aborcji. Jak wygląda zatem wymiar obrony życia w Kościele katolickim, który każdego dnia walczy, aby ludzie dokonujący nieraz trudnych wyborów, w świadomości ich konsekwencji nie zatracali własnego człowieczeństwa?

Na pytanie, co dla obrony życia robi dziś Kościół katolicki w Polsce, odpowie nam ks. Tomasz Kancelarczyk, prezes Fundacji Małych Stópek, wspierającej kobiety, które udało się odwieść od dokonania aborcji.